Ja ja maar nee nee

HET STUK - Ja ja maar nee nee

Een alledaags appartementsgebouw in een alledaagse volkse buurt, bewoond door alledaagse huisvrouwen, hun mannen en hun kinderen. Kortom, een leefgemeenschap.

Mensen bekijken elkaar, praten met elkaar, helpen soms elkaar. Er zijn er die zelfs echt van elkaar houden. Tegelijk wordt er scheef gekeken, niet geluisterd, veel geroddeld, is er jaloezie.

De inkomhal is dé ontmoetingsplaats waar de alledaagse weetjes druk worden uitgewisseld, met loze babbels en sentimentele onderonsjes. Een bont gezelschap toont er wat hen bezighoudt. Doorheen het grappige geroddel voel je hoe iedereen elkaar in de gaten houdt. Wie niet binnen de lijntjes loopt, moet het ontgelden. De dwang om zich te voegen naar de vooropgestelde normen is groot, net als de angst voor het onbekende.

'Ja ja, maar nee nee' lijkt aanvankelijk een volkse vaudeville, een televisiesoap op de theaterplanken waar de ene luchtige vrijblijvende scene op de andere volgt. Gaandeweg vervelt het stuk echter naar een tragikomedie, waar de scherpe ondertoon de bovenhand krijgt op de schijnbare oppervlakkigheid van de dialogen.

Op een confronterende en tegelijk komische wijze geeft 'Ja Ja, maar nee nee' een beeld van de banaliteit van het alledaagse leven.

AUTEUR - Rudi Bekaert

REGISSEUR - Steven Beersmans

Steven Beersmans (°1979) trok op 14-jarige leeftijd naar de kunsthumaniora van het Lemmensinstituut en studeerde acht jaar later aan diezelfde hogeschool af als meester in de dramatische kunsten. Ondertussen was hij jarenlang vaste leerling aan de Leuvense circusschool en volgde hij cursussen aan de acteerstudio van Greta Van Langendonck in Leuven. Verder volgde hij vele masterclasses in binnen- en buitenland. Daar ontdekte hij o.a. zijn liefde voor de acteermethode van Michael Tsjechov en voor de improvisatietechnieken van Keith Johnstone. Momenteel werkt hij als dramadocent en als freelance acteur/theatermaker bij verschillende theatergezelschappen (Studio Orka, Fernand, Lap, ARSENAAL/LAZARUS e.a.). Hij heeft een voorkeur voor het maken en spelen voor kinderen en jongeren en gaat daarbij de confrontatie met andere disciplines niet uit de weg. Zo maakte hij o.a. de twee fel gesmaakte danstheatervoorstellingen: Het verdragen van Versailles (KOPERGIETERY) en ZOO doen ze de dingen (fABULEUS/HETPALEIS). Verder zong en speelde hij mee in de opera Candide (fABULEUS) en werkte hij 4 keer samen met het Symfonieorkest Vlaanderen aan verschillende kinderconcerten. Op televisie was hij o.a. te zien als Karel in de vlaamse versie van De Luizenmoeder (VTM).